دراينجا لازم است بدانيم دربعضی آيات ديگر ، که نور خورشيد و ماه  را بيان ميكند، مثلاً دراين دو آية ذيل: و جعل القمر فيهنّ نوراً و جعل الشّمس  سراجاً ( و گردانيده است ماه را که در آن نور است و گردانيده است خورشيد را چراغ )(   و بنينا فوقکم سبعاً شداداً، و جعلنا سراجاً و هّاجاً) ( و بنا نموديم بالای شما  هفت ـ فلک ـ سخت و گردانيديم چراغ روش ).
اينجا خداوند يکبار خورشيد را به  چراغ تشبيه کرده است و بار ديگر به چراغ روشن که با  برق روشن ميشود، و   ماه : خداوند آنرا به به نور ياد کرده است، اگر ما به علم فيزيک دانشگاهی  بنگريم مي بينيم که منبع نور به دو قسم تقسيم ميشود: منبع مستقيم مثل روشنی خورشيد،  ستاره ها، چراغ، شمس و غيره… و مصادر غير مستقيم مثل ماه و سياره ها. اين آخری ها  نور خود را از منابع ديگر مثل خورشيد ميگيرند و دوباره منعکس ميسازند، خورشيد و  چراغ در اين ويژگی مشترک اند که هر دو خود مستقيم منبع نور اند، ازاين رو خداوند خورشيد را به چراغ روشن تشبيه کرده است ولی ماه دراين ويژگی با خورشيد و چراغ مشترک  نيست، ازاين رو خداوند در هيچ آيه ی ماه را به چراغ تشبيه نکرده است چون ماه روشنی  خود را از خورشيد ميگيرد و دوباره پخش ميکند و دانای با حکمت آنرا نور ناميده است

اعجاز رنگ ها

أُوْلَئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَيَلْبَسُونَ ثِيَابًا خُضْرًا مِّن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا

آنانند كه بهشتهاى عدن به ايشان اختصاص دارد كه از زير [قصرها]شان جويبارها روان است در آنجا با دستبندهايى از طلا آراسته مى‏شوند و جامه‏هايى سبز از پرنيان نازك و حرير ستبر مى‏پوشند در آنجا بر سريرها تكيه مى‏زنند چه خوش پاداش و نيكو تكيه‏گاهى

سوره:الكهف

 زندگی بشر از بدو خلقت تحت تاثیر دو عامل مهم شب و روز بوده است. انسان با مشاهده علامت شب (تاریکی) به سر پناه خود روی می‌آورد و با آشکار شدن صبح و روشنایی به سوی تلاش و فعالیت می‌شتابد.  
خدای متعال از دو عامل فوق به عنوان نعمتی بزرگ یاد می‌کند و در کنار سایر نعمتهایش می‌فرماید:"و جعلنا اللیل لباسا و جعلنا النهار معاشا" (یعنی شب را برای شما پوششی قرار دادیم و روز را برای معاش شما قرار دادیم.) این عملکرد فطری در انسان بیانگر این است که انسان ناخودآگاه تحت تاثیر رنگها قرار می‌گیرد و با کشیده شدن پرده آبی تیره بر آسمان احساس نیاز به استراحت و آرامش در او به وجود می‌آید؛ و با طلوع صبح و آشکار شدن نور و روشنایی زرد رنگ به انسان نیروی تکاپو و فعالیت دست می‌دهد. بنابراین پیشینه شناخت رنگها و احساس نیاز به آنها به صورت تکوینی در خلقت وجود داشته است.  

از این رو خداوند رنگها را صفت مشترک بین موجودات اعم از زنده و غیر زنده قرار داده و می‌فرماید: "آیا ندیدی که خدا باران را از آسمان فرود آورد و با آن انواع میوه‌های گوناگون و رنگارنگ پدید آورد و در زمین کوهها و طرق زیاد و اصناف و رنگهای مختلف سفید، سرخ، سیاه خلق فرمود و از اصناف انسان (مرد و زن) و اجناس حیوانات نیز به همین گونه مختلف آفرید".  

خداوند متعادل در آیه مذکور به وسیله رنگها و تنواع موجودات جاندار و بی‌جان توجه انسان را به مساله توحید جلب می‌کند تا نشانگر این باشد که چگونه از آب بی‌رنگ صدها هزاران رنگ پدید آورده و از عناصر محدود و معین موجودات کاملا متنوع و زیبا را آفریده است. جهت تبیین شگفتی رنگها، به خواص آنها از منظر آیات و روایات اشاره می‌کنیم.

خواص رنگ سبز

در قرآن کریم، از میان همه رنگها به رنگ سبز به عنوان رنگ لباس بهشتیان معرفی شده است: "ویلبسون شباباًَ خضراً من سندس و استبرق" لباسهای سبز حریر و دیبا بپوشند.

مسرّت بخشی و شادآورد بودن

اگر آب مایه حیات است، رنگ سبز نشانگر طراوت و زندگی می‌باشد چرا که طبیعت با این رنگ لباس حیات به تن می‌کند. خداوند متعال این شگفتی را به صورت زیبا ترسیم کرده و می‌فرماید:
"و جعلنا من الماء کل شیء حی"یعنی به وسیله آب هر چیزی را زنده قرار دادیم.
"فاخرجنا به نبات کل شیء فاخرجنا منه حقیراء" ‌به وسیله آب هر گونه گیاه برآوردیم و از آن گیاه جوانه سبزی خارج ساختیم.  

رنگ سبز، رنگ گیاهان وطبیعت است و خداوند آنها را مظهر مسرت و شادی معرفی می‌کند: "فأنبتنا به حدائق ذات بهجة" پس به وسیله آب باغهای بهجت انگیز رویانیدیم.

امام صادق علیه السلام در بیان خاصیت رنگ سبز می‌فرماید:"سه چیز غم و غصه را از بین می برد
1- آب  
2- رنگ سبز 
3- خوشرویی.

بادهاي بارور كننده

وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ

ما بادها را براي تلقيح (ابرها و بهم پيوستن و بارور ساختن آنها) فرستاديم، و از آسمان آبي نازل كرديم و شمارا با آن سيراب ساختيم، در حالي كه شما توانائي حفظ و نگهداري آن را نداشتيد

سوره :الحجر

در این آیه اشاره شده است که اولین مرحله شکل گیری باران، باد می باشد. تا ابتدای قرن ۲۰ تنها رابطه شناخته شده بین باد و باران این بود که باد ابرها را حرکت می دهد. ولی اکنون علم هواشناسی نقش باروری بادها را در تشکیل باران نشان داده است .
نقش باروری بادها به صورت زیر است :
بر روی سطح اقیانوس ها و دریا ها به خاطر برخورد جریان های آب، حباب هایی تشکیل می شود. وقتی این حباب ها می ترکند هزاران ذره با قطری معادل یک صدم میلیمتر به هوا پرتاب می گردند. این ذرات که آیروسول (aerosols) نامیده می شوند با گرد وغبار آورده شده توسط باد ها ترکیب می شوند و به لایه های بالاتر جو برده می شوند. این ذرات که توسط باد به ارتفاعات بالا برده شده اند با بخار آب ترکیب می شوند. بخار آب در اطراف این ذرات متراکم می شود و به قطره های کوچک آب تبدیل می گردد. این قطره های کوچک آب در کنار هم تشکیل ابر می دهند و به صورت باران فرود می آیند .
همان طور که دیدیم، باد ذرات بخار آب را در هوا بارور می کند و در نهایت به شکل گیری ابرها کمک می کند. اگر باد چنین خاصیتی نداشت، ذرات کوچک آب در ارتفاعات بالا شکل نمی گرفتند و باران ایجاد نمی شد .
نکته مهم در این جا آن است که نقش حیاتی باد ها در تشکیل باران قرن ها قبل در قرآن اشاره شده است و در آن زمان مردم اطلاع بسیار کمی در مورد پدیده های طبیعی داشتند .

تشكيل تگرگ

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِن جِبَالٍ فِيهَا مِن بَرَدٍ فَيُصِيبُ بِهِ مَن يَشَاءُ وَيَصْرِفُهُ عَن مَّن يَشَاءُ يَكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ

آيا ندانسته‏اى كه خدا[ست كه] ابر را به آرامى مى‏راند سپس ميان [اجزاء] آن پيوند مى‏دهد آنگاه آن را متراكم مى‏سازد پس دانه‏هاى باران را مى‏بينى كه از خلال آن بيرون مى‏آيد و [خداست كه] از آسمان از كوههايى [از ابر يخ‏زده] كه در آنجاست

تگرگى فرو مى‏ريزد و هر كه را بخواهد بدان گزند مى‏رساند و آن را از هر كه بخواهد باز مى‏دارد نزديك است روشنى برقش چشمها را ببر د

سوره:النور

يکی از اين ابرها را نوع تراکمی مينامند:
ابرهای متراکم: وقتی ابرها خورد روی هم متراکم شوند, وابرهای بزرگتر را تشکيل می دهند, چنانکه خداوند در قرآن کريم فرموده است: (أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُزْجِي سَحَاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ) ابرها را روی هم متصل ميگرداند, ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكَاماً, يعنی متراکم ميسازد. (ثم يجعله ركاماً فترى الودق يخرج من خلاله)
در ابرهای کوه مانند پارچه های يخ وجود دارد که با گردش آنها تگْرگ تشکيل می شود,
( وينزل من السماء من جبال فيها من برد فيصيب به من يشاء ويصرفه عمن يشاء يكاد سنا برقه يذهب بالأبصار)از آسمان از ابراهای کوه مانند آن, تگْرگهای بزرگی را فرو مياورد, وهر کس را بخواهد بان ضرر ميرساند,وهر کس را بخواهد از زيان آن برطرف می کند. درخشندگی برق ( حاصل از اصطکاک)ابرها ( آن اندازه نيرومند است) نزديک است چشمها را ( خيره و) از ميان بردارد. به اين نتيجه خواهد رسيد که ابرهای باهم متصل می شوند, چرا قرآن از کلمۀ تأليف استفاده نموده است , تأليف بمعنای چند چيز مختلف را در کنار هم گذاشتن وبه هم پيوند دادن است. علت اينکه قرآن کريم کلمۀ تأليف بکار برده اين است که پاره ابرها از نظر غلظت بخار آب وترکيبات وغيره با هم فرق می کند. چرا قرآن کريم از حرف ( فا) استفاده کرده است؟ حرف ( فا) به تعقيب وترتيیب دلالت ميکند, که بسرعت می انجامد.

كوه ها

وَأَلْقَى فِي الأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ

و در زمين كوههايى استوار افكند تا شما را نجنباند و رودها و راهها [قرار داد] تا شما راه خود را پيدا كنيد

فقط بخش کوچکی ازحجم کوهها در سطح زمین قرار دارند وقابل رویت می باشند.  پایه ها و ریشه های کوهها گاه کیلومترها در اعماق زمین همانند میخهایی عظیم در داخل زمین فرورفته است.  این یافته علمی زمین شناسان که تا چند دهه پیش برای انسانها پوشیده بود در قرآن کریم بنحو مطلوبی بوضوح توسط خالق آسمانها و زمین بیان گردیده است:

وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا

و كوه ها همچون ميخ هايي هستند.

همانطوری که درتصویرزیر ديده مي شود، کوه ها ريشه هاي عميقي دارند که
همچون ميخهايي درزمين فرورفته اند

بیایید اندکی دراین آیه های عظیم قرآن تفکر کنیم.  اگرعقل خود را بقضاوت طلبیم و از پیش داوری های شکل گرفته از تعصبات و باورهای فرهنگی و سنتی اجتناب کنیم درمی یابیم که چه گوهرهای نابی در این کتاب آسمانی آشکار و نهفته است.  چگونه یک انسان بدون اتکاء به علم خالق آسمانها و زمین می توانست در یکی از ابتدائی ترین جوامع بشری از لحاظ علمی بدین زیبایی و دقت پدیده های طبیعی را بیان کند؟  زمین شناسان امروزثابت نموده اندکه کوهها بمانند میخهایی عظیم باعث ثبات و استقرار زمین می شوند و زمین را از لغزش های مکررباز می دارند.  حال بیایید به قرآن مجید رجوع کرده و ببینیم که چگونه این مفاهیم به زیبایی و دقت در این کتاب آسمانی بیان شده است:

وَأَلْقَى فِي الأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ  

و در زمين كوههايى استوار افكند تا شما را نجنباند و رودها و راهها [قرار داد] تا شما راه خود را پيدا كنيد

سوره:النحل